Fabula – Nga Nebi Dragoti
FERRA
-M’u ngjite e m’u bëre ferrë,
-e ndëgjon dhe ferra nga udhëtari.
Mbase kjo është ankesë e sinqertë,
a mbase ferra bën veprim të drejtë?!
Po hajde mbushja mendjen këtij qyqari?
Shihe, zgjidhe rrugën nëpër pyll
dhe kacorren mbaje ti me vete,
se, plotësisht s’të ndriçon një yll
Pra, me kacorre pritmë e hap shteg,
hatërmbetje s’ kam, ti të ecësh drejt!
“M’ u ngjite e m’u bëre ferrë”,
ndaj mos ta ndëgjojë tjetër here,
se për mire të ngjitem, të them ndal
që bukur e mire të ecësh drejt,
se dhe rruga u dashka bërë me art!…
PAPAGAJTË
Në shtëpinë e budallait papagalli
dha dhe mori, mësoi ca fjalë
e hipi një ditë në majë të një gardhi
dhe” Jam budalla” me të madhe ia pati.
Çuditen zogjtë:-Paska mësuar gjuhë
e ç’ gjuhë shqiptoka?” Jam budall”,
E përsëriste e fluturonte hum më hu
e aty u mblodhën dhe tjerë papagaj.
Eh, ç’ kor i lezeçtshëm u krijua:
-Jam budalla,- dëgjoheshin të gjithë.
Kjo fjali thjesht, shpejt u mësua,
se kështu paska qënë i zoti i shtëpisë.
