Nga Ruzhdi Gole
1. Dinak
Për të tashmen tuaj, për të nesërmet
mençurisht jetoni mbi frikërat tuaja,
mbi dredhi të qeshura plot këllira…
Ende pa u ngritur më shpejt
aty – këtu për ju dhe jo
vetëm për ju sërish
më mënçurisht
G i j o t i n a…
*
2. Glob Frymor
Globi frymor i njeriut, rreziku i nesërm
i plasaritën e i krisën keqas gjymtyrët
Me paterica Drita, ujëvarat var me
fytin çjerrët, çalamane dalta dhe
pluhuri vrarëlie i vet skulpturës,
Hija me paterica dhe thëllimi
e thika frymë, frikë joshëse,
O Botë gjithë të mbara
kokëprera rënë fikthi
sot dhe nesër po aq
aq të qëmotshme…
*
3. Vojtja me një gisht
Dita vrarëlie rrëngjethur në një torbë,
therrma kërcinjtë dhe thirrmat gjoks,
Rruga shprish’ keqas, vagina e saj
thellë vranët, Vojtja lëpin gisht
tek plehrat jo tek të gjallët.
Dita vrarëlie rrënojash e
dalldish … Gegnisht
këputet gjindja,
ku- ku- qajton
toskërisht…
*
4. Sy plot humus (poe-prozë)
Shkëmbinjtë shpejt tresin kujtimet, Ujërat dritojnë buzëve gojëdhana
të reja për pyjet veç përmëndësh, Ende Dimri nuk i ka nxjerrë në pah
mirë prej vetes të gjitha adhurimet për shpatullat dhe për këmbët.
Dimri, zjarrmi ftohme mund t’jetë i gjithi…ujërave sipër shkëmbinjve –
Ai afron rreth vetes mollëzat e reja të dëborës fantazi të pastra flirti
kujtesat e miqësive mbi prehjet, etjen e re për të gjitha paqtimet…
Ujërat dritojnë gojëdhanat më të reja për pyjet veç përmëndësh,
Shkëmbinjtë pa i shkruar kujtimet i tresin ato sy e humus hënë…
*
5. Paqe Perëndimi (poe-prozë)
Koprace dekikat pë t’u zënë me kënd, veç vetes, me të cilën kurrë
nuk pajtohem, Herë me ca dekika zemërgjera pajtohem edhe me
vëllezërit e mi më të shtrenjtë – hilecakët, t’drithshëm dalëboje.
Ata s’gufojnë më vrapimtarë freskët tek fshehin poshtë gjuhën
dhe i përgjumin më thellë pyjet kërcimtarë moçëm e ujërat –
Gjymtyrët e mia plagosen ndjeshëm nga ajri kallëza mbarë
nga kumi tek eci e nga perëndimi vocërrak, vetull’shkruar…
2.
Gjymtyrët e mi…hileqarët. Nën mëngē mbaj asin, po kund
kupëzën e helmit, kryeve thellë ndez th’rrimet e ca xixave
prej vargut marre me u ringjall e pos mos me u çmënd –
Vllaznitë nuk më lënë kurrë vetëm ndonëse edhe ata
pak nga pak nga larg më afër më tundin mua gishtin
kur unë ca dekika pajtohem shpejt me perëndimin
i cili veç nesër do të më rrëmbejë butë e më butë
të gjithin … dhe unë nuk do e mbaj mnie mënd…
Unë flas me Zotin me leje e pa letër, me termometër flas sot me Zotin,
Rrallë shihemi po shpesh
ne jemi më të ngeshëm
t’i afrohemi njeri-tjetrit,
t’i vidhemi shpejt lotit.
Zoti, për vete, ka shkuar të pushojë tek dashnitë, atje shpejt mbarsen trandafilojnë hiletë e reja t’flakës, Zoti më çon një recetë farmacie
me gjarpër dhe me bimë, diku
karajfilin vetullhollë të Natës.
Fatkeqësia është Atdheu im i epërm
prej dashnive të rrufeshme qëmoti,
Unë flas me Zotin pa shenja, pa
shkelme dhe do vdes pa Zotin.
